Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

atrybut

Język: polski
Geneza: łac. attributum 'przyłączone, dodane, włączone'

Cytaty

Niektórzy używają systemu mieszanego: jedne pojęcia nazywają terminami spolszczonymi, inne obcymi, używając ich in сrudo. Oto np. w ostatnich wydawnictwach krakowskich spotykamy się z taką nomenklaturą: „Niektóre masculina z nomin. na -a”. „W znaczeniu vocativu, accusativu”. „Nominativus w funkcyi innych przypadków”. „Formy genetivu”. ,,W genetivie”. „Uważa formę tę za adjectivum”. ,,Partic., praeter. pass., nomin. sing. masc.” „Predykatywnie.” „Attrybuty”. „Feminina, masculina, neutra”.[...] Czemu nie piszą np. attributa, kiedy piszą masculina?

Wszelki przymiotnik (oraz zaimek, liczebnik i imiesłów), zgadzający się ze swoim rzeczownikiem w rodzaju, liczbie i przypadku, nazywa się: Przydawką albo z łacińska Atrybutem.

Atrybut, p. zdanie I.

C. ★Określenia: a)przydawka, określająca właściwość: 1) ★przydawka przymiotna (atrybut, atributum), np. dobry (chłopak); 2) przydawka rzeczownikowa: a) ★dopowiedzenie (apositio), np. (miasto) Lwów; b) ★dopełniacz, np. (okolice) Lwowa; c) rzeczownik z przyimkiem, (człowiek) ze wsi.