Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

dwugłoska samogłoskowa

Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)
  • III. Krystalizowanie się polskiej terminologii gramatycznej w czasach Oświecenia: Kor/1961
  • O pismowni w języku polskim: Prz/1816

Cytaty

Nowa mianowka Dwugłosic czyli Dwutonic [...] zdaje mi się [...] dosyć wygodną w rożnieniu par Samogłosek, czyli dwu samotonow, w jednyj złodze razem brzmiących, od par Społgłosek, czyli dwu społtonow, także razem brzmiących, jakie ja w Przyabecadle szczegulnij Dwojorkami nazywam [...], pierwsze mogłyby się nazywać Dwubukwami lub Dwugłoskami samogłoskowemi, to jest: Dwusamogłoskami; a drugie Dwubukwami lub Dwugłoskami społgłoskowemi, to jest: Dwuspołgłoskami.

O ile jednak neologizmy Szumskiego utrzymane były w granicach zdrowego rozsądku, to nie można tego powiedzieć o całym ich zestawie u J. Przybylskiego.

Terminologia. Litera — bukwa, diphthongus — dwugłosica, dwutonica, dwusamogłoska, dwugłoska samogłoskowa, consonans fortis — gęstsza, Ienis — rzadsza, syllaba — złoga, accentus — przypiewka, znaczek, przytonek, wtórówka.