Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

wykrzyknik znak interp.

Język: polski

Cytaty

Wykrzyknik, ( ! ) kładzie się po wyrazach wykrzyknikami będących, jeżeli stawają oddzielnie, albo téż po wygłośnikach, i zdaniach urwanych z podniesioném uczuciem, a więc i głosem wrażliwym objawianych.

WYKRZYKNIK. Znak wykrzyknienia wyraża namiętne podniesienie głosu, wołanie, podziw, żal lub oburzenie. Znak wykrzyknienia kładziemy: 1. Po zdaniach, które z żywszem uczuciem wypowiadamy, np. Jak nieszczęśliwe nastały teraz czasy! 2. Po wykrzyknikach, np. O! biada! niestety! 3. Po piątym przypadku, jeżeli ten nie stoi w ciągu całego zdania, np. o nieba! o matko! synu! ojcze mój! dzieci!

Знаки препинанія суть: 1) Запятая, przecinek (,). 2) Точка съ запятой, średnik (;). 3) Двоеточіе, dwukropek (:). 4) Точка, kropka (.), 5) Многоточіе, kilka kropek (....). 6) Знакъ восклицательный, wykrzyknik (!). 7) Знакъ вопросительный, znak pytania (?). 8) Черта или тире, pauza (–). 9) Скобки или знакъ вмѣстительный, nawias ( ). 10) Двузапятая или кавычки, cudzysłów („ ”).

Wykrzyknik (!).

§ 199. Hej, panowie gospodarze! [...].

Wykrzyknik kładzie się po tych zdaniach i po tych słowach, które wypowiadamy podniesionym głosem. Kładzie się go zatem po zdaniach i słowach, wyrażających podziw, żal, oburzenie, gniew, ból, radość, uniesienie, wezwanie, rozkaz stanowczy i t. p.

Znaki pisarskie

(Signaes graphicos — Pontuação) [...]

Wykrzyknik ! Ponto de exclamação [...].