jer niezgłoskotwórczy

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Rozw/1923

Druga, kategorja zaczęła się rozwijać w epoce przedpolskiej, bo rozszczepienie jerów na [jery] silne (zgłoskotwórcze) i słabe (niezgłoskotwórcze) jest zjawiskiem prasłowiańskiem, a przynajmniej ogólniesłowiańskiem. Ale ostateczny rozwój tych długich ustalił się dopiero na gruncie lechickim lub prapolskim.

Język polski odziedziczył z epok dawniejszych wśród pełnogłosek t. z. jery, różniące się od wszystkich innych silną redukcją swej indywidualności. Już w epoce prasłowiańskiej występowały one w dwojakiej postaci, jako oboczność t. z. mocnych i słabych jerów czyli zdecydowanie zgłoskotwórczych (ъ˳ ь˳) i nie[zgłoskotwórczych] (ь̯ ъ̯).