Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

czyno-ucześnictwo
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: czynoucześnictwo
Język: polski
Dział: Morfologia (współcześnie)

Cytaty

Lub/1778, s. 102

Które słowa przed ostatnią zgodnobrżmiącą sylaby nie mają, w tych czyno-ucześnictwo na Я. prawie nieużywane, ale tylko same na ЧИ. бью biję, бьючи bijąc [...] Czyno-ucześnictwa na Я. używańsze w Słowieńskich, niżeli w Rossyjskich.

Lub/1778, s. 181

Bardzo wykraczają ci, którzy podług własności cudzych języków czynoucześnictwa, od słów osobistych osobami dzielą. Albowiem Czynoucześnictwo powinno w osobie zgadzać się z głównym słowem osobistym, na którym całej rzeczy moc zasadza się.

[Весьма погрѣшаютъ тѣ, которые по свойству чужихъ языковъ дѣепричастїя, отъ глаголовъ личныхъ лицами раздѣляютъ. Ибо дѣепричастїе должно въ лицѣ согласоваться съ главнымъ глаголомъ личнымъ, на которомъ всей рѣчи состоитъ сила: идучи въ школу встрѣтился я съ прїятелемъ; написавъ я граматку посылаю за море. Но многїе въ противность сему пишутъ: идучи я въ школу, встрѣтился со мною прїятель [...]. Łomonosow, 1757, § 466.]

Powiązane terminy