Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

deklinacja rzeczowników

Język: polski

Cytaty

Wszystkie te przypadki nazywamy odmianą albo z łacińska deklinacyą rzeczownika.

Deklinacja rzeczowników.

§ 52. Podział na deklinacje rzeczowników. Nazwą deklinacji oznaczamy nie tylko odmiany imion w ogóle, lecz również pewne klasy rzeczowników, ułożone w pewien system, podług ich zakończeń i rodzajów. Stosownie do tego ujmujemy wszystkie rzeczowniki polskie w cztery oddzielne deklinacje, różniące się od siebie stałemi znamionami.

Deklinacja rzeczowników – męska, żeńska, nijaka, mieszana.

Deklinację rzeczowników podzielił Zjazd na męską, żeńską, nijaką i mieszaną a więc wprowadził praktyczną nowość.

Rozróżniamy deklinację rzeczowników: a) męską, rzecz. męskie zakończ. na spółgłoskę i zdrob. na o, b) żeńską, na a, i oraz na spółgłoskę zmiękczoną lub powstałą ze zmiękczenia, c) nijaką, na o-e, ę, d) mieszaną męskie rodowe na o i pospolite na a, nijakie obce na um.

Deklinacja, odmiana imion i zaimków przez przypadki: 1. deklinacja rzeczowników: a) ★męska, np. syn, syna i t. d. b) ★żeńska, np. rzeka, rzeki i t. p. c) ★nijaka, np. dziecko, dziecka i t. d. d) ★mieszana, np. wojewoda, wojewody..., wojewodowie...