Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

słowo dwutematowe

Język: polski

Cytaty

[…] Słowo boleję, boláł, boleć jest jednotemátowe, słowo zaś nieosobiste boli, bolało, boleć jest dwutemátowe […].

[…] Słowa dwutemátowe, których piérwszy temát kończy się na spółgłoskę zmiękczoną i urábiające jimiesłów od tematu na s, przemieniają takową w é pochylone przed końcówką ć […].

Mamy téż niemało słów takich, których konjugacya nie polega na tylko jednym, ale na dwóch mniéj więcéj różnych tematach: jeden z nich służy za podstawę czasowi teraźniejszemu i pokrewnym z nim formom, drugi bezokolicznikowi i jego towarzyszom. Słowa takie nazywamy dwutematowymi, np. cierpi-sz a cierpie-ć, kupu-ję a kupowa-ć.

II. klasa: Słowa dwutematowe, z tematem przybierającym w czasie teraźn. itd. przyrostek n, w bezokoliczniku zaś , np. dźwign-ę — dźwig-ną-ć.

Jest to słowo dwutematowe (pis—pisa).

Wiele czasowników ma dwa źródłosłowy (słowa dwutematowe) np.: pisać ma: pis — pisa, kupować ma: kupu — kupowa [...].