of grammatical terms online
czasownik verbum
Etymology: od rzecz. czas
Czasownik. Leksem o prymarnej funkcji predykatywnej, a więc stanowiący w zdaniu jego człon główny (konstytutywny) - orzeczenie.
Quotations
Czasowniki, którym w piérwszéj osobie, w liczbie mnogiéj, w czasie teraźniejszym, powszechnie dajemy zakończenie imy (nosimy, słyszymy), zdaniem Brodzińskiego, należałoby kończyć na emy[...]
CZASOWNIKI; nieustalenie ich formy: robimy i robiemy, słyszymy i słyszemy, 551; 451.- Porów. 327. Obacz Tryb bezokoliczny, Tryb rozkazujący.
Ś, ź w przymiotnikach, urobionych od czasowników na i (jak głosić): głośny, późny, woźny, także: piśmienny.
Przy czasownikach osobno: nie pisze, nie wiedział...
Czasowniki (verbum, słowo), wyrazy oznaczające czynności lub stany.
II. Wyrazy jako całości ze względu na znaczenie (części mowy): A. Wyrazy ★samodzielne: 1. imiona (nomina): a) ★rzeczownik (substantivum), b) ★przymiotnik (adiectivum), c) ★liczebnik (numerale); 2) ★zaimek (pronomen); 3) ★czasownik (słowo, verbum); 4. ★przysłówek (adverbium); 5) ★wykrzyknik (interiectio).
Czasownik nazywa czynność, wykonywaną przez kogoś lub przez coś, albo stan, w którym ktoś lub coś się znajduje, np. leżeć, wisieć, chorować, rosnąć itp.