terminów gramatycznych online
prawo głosowe
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- Nauka o głoskach: Szob/1923
- O Słowie: Malin/1869
- Słowniczek: Gaert/1927
Prawo głosowe (fonetyczne). Termin wprowadzony do językoznawstwa na określenie odpowiedniości o charakterze kategorialnym (tj. odpowiedniości, która nie jest ograniczona do faktów jednostkowych, izolowanych), zachodzącej między dźwiękami tego samego jęz. lub różnych języków.
Cytaty
[…] Słowa o temácie spółgłoskowym, spájające się ze spójką o, je spájają, zakończenie ny za pośrednictwem spójki je, której j miękczy poprzedzającą spółgłoskę twardą, a samogłoska e przed zębowym n według prawa głosowego przemienić się musi w o […].
Tych wszystkich záwiłych trudności unikámy, gdy przyjmiem, że pogłosem 1go temátu słów 5go szeregu gromady IIéj jest spółgłoska j, którá, rozpływając się w zębowym s miękczy je w przyciskowe s i przemienia, piérwotnik pis w temát pis, który się spájá s końcówkami za pomocą spójki o, które według starosłowiańskich práw głosowych przemienić się musi po spółgłosce zmiękczonéj s w samogłoskę e [...].
Prawa głosowe, czyli formuły, ustalające w przebiegach przeobrażania się głosek stosunek między punktem wyjścia a wynikiem przeobrażenia [...]. Prawa głosowe są zależne od miejsca i czasu, łącząc się stale z wyraźnem środowiskiem językowem i określoną epoką historii językowej.
Ale zależność to ogólna, można zatem mówić o rozwoju, względnie zmianach ogólniezależnych. Termin »prawa głosowe« jest zupełnie zbędny.
Prawo głosowe, zasada ogólna, stwierdzająca, że w pewnych szczegółowych okolicznościach, w danej epoce, na określonem terytorium językowem zaszła jakaś zmiana fonetyczna.