Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

alternant
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: alternanty
Język: polski
Geneza: łac. alternans, alternantis 'naprzemienny, chwiejny'
Dział: Fonetyka, Morfologia (współcześnie)
Definicja współczesna

Zob. allomorf

Cytaty

Gaert/1927, s. 76

Alternacje, alternanty, p. wymiany głoskowe.

Gaert/1927, s. 103 Definicja

★Wymiany głoskowe (oboczności, alternacje), np. k:c w wyrazie ręka:ręce; ★głoski oboczne (alternujące, alternanty) np. k:c, ★głoska podstawowa k i ★oboczna c.

Dor/1958–1969, t. I, s. 95 Definicja

Alternant m IV, Ms. -ncie jęz. «człon odpowiedniości (oboczności) morfologicznej lub fonetycznej». Wytworzyła się [...] oboczność funkcjonalna x [ch]: š, w której każdy z alternantów był znamieniem każdej z alternujących form. DOR. Gram. I, 152. <łc. alternans, alternantis>.

Powiązane terminy