Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

dyftong

Język: polski
Geneza: łac. diphthongus < grec. diphtongos 'dwubrzmiący'
EJO 1999, s. 131 Definicja współczesna

Dyftong (dwugłoska). Dźwięk samogłoskowy o zmiennym przebiegu akustycznym, percypowany jako połączenie dwu różnych co do barwy elementów samogłoskowych tworzących łącznie ośrodek sylaby; jest to połączenie elementu samogłoskowego sylabotwórczego z elementem niesylabotwórczym o charakterze półsamogłoski.

Cytaty

Mora/1592, s. [2] Av [6]

Circa quid versatur Orthographia? Circa literas. to jest, Orthográphia, ktora uczy dobrze pisáć, nawięcej się bawi około liter: ktore naprzod potrzebá poznáć i wiedzieć jáko ktorą zwáć, jáko ony pisáć i co każda z nich waży, toż też rozumieć masz o diphtongách.