Słownik historyczny
terminów gramatycznych online
terminów gramatycznych online
orzeczenie czasownikowe
Język:
polski
Cytaty
Z tego widzimy że orzeczenie jest trojakie:
a) czasownikowe czyli słowne np. Kapłan błogosławi. Motyl lata. Wiatr wieje.
§ 154. Orzeczenia w zdaniu są, jak wiemy, albo czasownikowe albo imienne (jeżeli imię t. j. rzeczownik, przymiotnik, zaimek albo liczebnik jest orzeczeniem).
Czasownikowe orzeczenie, p. zdanie I.
Gaert/1927,
s. 107
Definicja
I. Części zdania: A. ★Podmiot (subiectum) [...]. B. ★Orzeczenie (praedicatum) ★czasownikowe, np. (drzewo) rośnie lub ★imienne = ★łącznik (copula) + ★orzecznik, np. (drzewo) jest wysokie.
Kl/1939,
s. 145
Definicja
Najpospolitszym sposobem wyrażania orzeczenia jest osobowa forma czasownika [...]. Nazwijmy je orzeczeniem czasownikowym.