Historical dictionary
of grammatical terms online

orzeczenie czasownikowe

Language: polski

Quotations

Z tego widzimy że orzeczenie jest trojakie:

a) czasownikowe czyli słowne np. Kapłan błogosławi. Motyl lata. Wiatr wieje.

§ 154. Orzeczenia w zdaniu są, jak wiemy, albo czasownikowe albo imienne (jeżeli imię t. j. rzeczownik, przymiotnik, zaimek albo liczebnik jest orzeczeniem).

Orzeczenie nierozwinięte i rozwinięte. Orzeczenie zasadnicze; orzeczenie czasownikowe i imienne. Orzecznik. Łącznik.

Zdanie nierozwinięte. Podmiot nierozwinięty imienny Sobieskiwalczył orzeczenie czasownikowe.

Czasownikowe orzeczenie, p. zdanie I.

I. Części zdania: A. ★Podmiot (subiectum) [...]. B. ★Orzeczenie (praedicatum) ★czasownikowe, np. (drzewo) rośnie lub ★imienne = ★łącznik (copula) + ★orzecznik, np. (drzewo) jest wysokie.

Najpospolitszym sposobem wyrażania orzeczenia jest osobowa forma czasownika [...]. Nazwijmy je orzeczeniem czasownikowym.