Historical Dictionary
of Grammatical Terms online
of Grammatical Terms online
orzecznik orzecznik, część orzeczenia imiennego
Language:
polski
EJO 1999, 412
Contemporary definition
Orzecznik. Pod względem semantycznym główna część orzeczenia złożonego imiennego, służy bowiem do wyrażania treści predykatywnej stanowiącej istotę treści zdania, a mianowicie do przypisywania właściwości przedmiotom wskazanym za pomocą wyrażeń w funkcji podmiotu, orzekania o nich.
Quotations
[…] Orzecznikiem nazywamy: praedicatum, orzeczeniem die Aussage.
[...] Orzecznikiem zdania może być: 1. Słowo wyrażające bytność, działanie lub stan podmiotu w pewnym czasie, to jest czasownik [...]. 2. Orzecznikiem może być także rzeczownik, alboli też słowo wyrażające przymiot, to jest przymiotnik. a w tym razie używamy czasownika: jestem, jesteś, jest, itd. do połączenia orzecznika z podmiotem [...].