terminów gramatycznych online
liczba mnoga
Język: polski
Liczba. Kategoria gramatyczna, której podstawowa funkcja polega na sygnalizowaniu jednostkowego lub niejednostkowego (wieloelementowego) charakteru desygnatu rzeczownika. We wszystkich jęz. mających kategorię gramatyczną l. jej podstawę stanowi l. mnoga, czyli (łac.) pluralis (wielość desygnatów) i l. pojedyncza - singularis (brak sygnalizacji wielości desygnatów).
Cytaty
Chcąc w tych słowach przerobić 3ą osobę liczby pojedynczej na 3ą osobę liczby mnogiej, w obydwóch czynimy tę samę zmianę; to jest: zakończenie i zamieniamy na zakończenie ą, zostawiając miękkiej społgłosce brzmienie jej miękkie bieli, bielą — broni, bronią.
Prawidło jest ogólne, że Rzeczownik zakończony na miękką spółgłoskę przybiera w 2m przypadku liczby mnogiej zakończenie i.
Rzeczowniki maja dwie liczby. Liczbę pojedynczą Król, miasto, drzewo, i liczbę mnogą, Królowie, miasta, drzewa.
Słowo odmienia się w czasie przeszłym przez rodzaje i liczby; czas przeszły przeto nie potrzebuje oddzielnej cechy dla odróżnienia liczby mnogiej od liczby pojedynczéj, czytał, czytali, czytały; w czasie zaś teraźniejszym cechą liczby mnogiéj jest gruba nosowa głoska ą. Zakończenia czasu teraźniejszego e, i. zamieniają się na ą, mowi mówią, pisze piszą.