fonetyka międzywyrazowa

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Benni/1923
• Nitsch/1923
• Gaert/1927

Dawniej objaśniano brak udźwięcznienia przed następującą półotwartą i otwartą u bardzo licznych osobników wpływami pisowni i uważano to zjawisko za wyjątek z ogólnej zasady typowego wymawiania polskiego, tymczasem dzięki Nitschowi wiemy obecnie, że jest to zjawisko gwarowe i że obszar językowy polski można podzielić na dwie wyraźnie odrębne części z dwojaką fonetyką międzywyrazową.

Toteż język t. zw. Łemków ma aż poza Wisłok: konsekwentny akcent polski; nieraz polskie nosówki [...]; końcówka instr. sg. fem. -om [...]; polskie g [...]; pol. e z ъ [...], pol. 'u; [...] rzadziej trot: [...] driga (= pol. dial. droga); małopolską fonetykę międzywyrazową [...], sporo polskich wyrazów.

Z asymilacji pod względem dźwięczności bardzo ciekawa jest różna fonetyka międzywyrazowa [...].

Zmianami międzywyrazowemi zajmuje się fonetyka międzywyrazowa (sandhi).