Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

sifflante
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: sifflantes
Język: francuski
Dział: Fonetyka (współcześnie)
Definicja współczesna

Spółgłoska szczelinowa sycząca

Cytaty

MWG/1921, s. 4

Les sifflantes, sourde et sonore, s et z.

[Spółgłoski szczelinowe syczące, bezdźwięczna i dźwięczna, s i z.]
MWG/1921, s. 7

Ś apparaît comme intermédiaire entre la sifflante s et la chuintante sz.

["Ś" pojawia się jako element pośredni między spółgłoską szczelinową syczącą "s" oraz spółgłoską szczelinową szumiącą "sz".]
Benni/1923, s. 12

A więc oba nasze szeregi przedniojęzykowe noszą nazwę zębowych (dentales), gdy jednak idzie o odróżnienie ich, mamy nazwy syczących i szumiących (sifflantes i chuintantes), a więc ze stanowiska akustycznego. Dźwięki środkowojęzykowe nazywają się podniebiennemi (palatales), wreszcie tylnojęzykowa są określone jako velares (velum, podniebienie miękkie). Nazwa gardłowych (gutturales) dla tej ostatniej kategorji jest przestarzała i błędna.

Ciekawostki

MWG/1921: dzisiejsze polskie spółgłoski szczelinowe podzielone są w tej gramatyce na "spiranty" (f, w, ch, h) oraz "spółgłoski syczące" (s, z) i "spółgłoski szumiące" (sz, ż, rz).

Powiązane terminy