Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

przeźwięczywa
Hierarchia Dzieła

Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)

Cytaty

Łoś II/1925, s. 21

§ 40. Suf. -iwa rzeczowników żeńskich jeszcze mniej licznych, niż poprzednie: cięciwa BB., staciwa — pertica fullonis, 1409, R. XXIV. 356, pokrzywa obok koprzywa Rost. Nazwa przeźwięczywa Mm. [Mammotrept z r. 1471, MPKJ V 120] – consonans wydaje się przymiotnikiem.

Łoś II/1925, s. 204 Definicja

Niekiedy wyraz przez swoje znaczenie terminu technicznego okazuje świeże pochodzenie, np. najstarszą zapisaną nazwą spółgłoski jest przeźwięczywa — consonans w Mm. [Mammotrept z r. 1471, MPKJ V 120], jako wymawianej bez dźwięku, właściwego samogłosce, albo też w znaczeniu części zgłoski, wziętej bez samogłoski, którą analogicznie możnaby nazwać *źwięczywą; może twórca tego wyrazu uważał go za przymiotnik, podobny budową do innych przez niego użytych: włościwy, zazdrościwy.

Powiązane terminy