Słownik historyczny
terminów gramatycznych online
terminów gramatycznych online
samogłoska krótka
Język:
polski
Definicja współczesna
Zob. samogłoska długa
Cytaty
Z żadnéj grammatyki łacińskiéj nie mógł się dowiedziéć [Parkosz, 1440] o otwartych i ściśnionych samogłoskach: czytał w nich tylko, że każda samogłoska może być długa lub krótka (longa vel brevis), i to zastosował do pisma polskiego.
Kr/1897,
s. 36
Definicja
W dawnej polszczyźnie, przed wiekiem XV-ym, były jeszcze samogłoski długie i krótkie; wymawiano np. samogłoski długie w wyrazach takich jak: pan, mam, dziad, dobra, dobrej, dobrego, widział, stoł i t. p., a krótkie w wyrazach: pana, matka, głowa, stołu, widziała i t. p.
Wzdłużenie samogłosek. W dzisiejszym języku żywym nie ma samogłosek długich i krótkich. Pozostały tylko ich ślady np. w chronologicznych zmianach samogłosek niedawno ścieśnionych np. é dziś e.