przegub

Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Such/1849
• Jes/1886

Przegub jest to ostatnia spółgłoska w trzonie słowa, do któréj narostek lub końcówka przyléga; np. ząb ząb-ek.

Zmiana trzona zaś w przypadkowaniu zachodzić może następująca: a) w przegubie trzona; np. brat bracie Szlązak Szlązacy.

Zmiana trzona zaś w przypadkowaniu zachodzić może następująca: [...] w przegubie pnia; np. dzień dnia łokieć łokcia.

Rzeczowniki najawne, tj. istniejące na jawie czyli w naturze, a nieżywotne jedne -a a drugie -u przybiérają; tu stanowi przegub (kibić słowa) przy względzie na znaczenie (treść słowa).

W odmianie wyrazów zwracać musimy uwagę na przegub czyli miejsce, na którém się wyraz przegiba. Przegubem jest ostatnia spółgłoska piérwiastku albo źródłosłowu czyli tematu, z którą się łączą przyrostki lub końcówki, np. w wyrazach: cnota, waga, miły, trę, śniég, ostatniemi spółgłoskami tematowemi czyli przegubem są: t, g, ł, r, g.