Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

przegub

Język: polski
Dział: Fleksja (współcześnie)
  • Część II. Rozdz. 1. Wiadomości z głosowni i etymologii: Jes/1886
  • Część trzecia. Rzecz o słowach: Such/1849

Cytaty

We wszelkiém słów uginaniu główną odgrywa rolę przegub (litera characteristica).

Przegub jest to ostatnia spółgłoska w trzonie słowa, do któréj narostek lub końcówka przyléga; np. b b-ek.

Zmiana trzona zaś w przypadkowaniu zachodzić może następująca: a) w przegubie trzona; np. brat bracie Szlązak Szlązacy.

Zmiana trzona zaś w przypadkowaniu zachodzić może następująca: [...] w przegubie pnia; np. dzi dnia łoki łokcia.

Rzeczowniki najawne, tj. istniejące na jawie czyli w naturze, a nieżywotne jedne -a a drugie -u przybiérają; tu stanowi przegub (kibić słowa) przy względzie na znaczenie (treść słowa).

W odmianie wyrazów zwracać musimy uwagę na przegub czyli miejsce, na którém się wyraz przegiba. Przegubem jest ostatnia spółgłoska piérwiastku albo źródłosłowu czyli tematu, z którą się łączą przyrostki lub końcówki, np. w wyrazach: cnota, waga, miły, trę, śniég, ostatniemi spółgłoskami tematowemi czyli przegubem są: t, g, ł, r, g.