terminów gramatycznych online
przegub
- Część II. Rozdz. 1. Wiadomości z głosowni i etymologii: Jes/1886
- Część trzecia. Rzecz o słowach: Such/1849
- Słownik, t. 5: Próba-R: SW/1900-1927
Cytaty
We wszelkiém słów uginaniu główną odgrywa rolę przegub (litera characteristica).
Przegub jest to ostatnia spółgłoska w trzonie słowa, do któréj narostek lub końcówka przyléga; np. ząb ząb-ek.
Zmiana trzona zaś w przypadkowaniu zachodzić może następująca: a) w przegubie trzona; np. brat bracie Szlązak Szlązacy.
Zmiana trzona zaś w przypadkowaniu zachodzić może następująca: [...] w przegubie pnia; np. dzień dnia łokieć łokcia.
Rzeczowniki najawne, tj. istniejące na jawie czyli w naturze, a nieżywotne jedne -a a drugie -u przybiérają; tu stanowi przegub (kibić słowa) przy względzie na znaczenie (treść słowa).
W odmianie wyrazów zwracać musimy uwagę na przegub czyli miejsce, na którém się wyraz przegiba. Przegubem jest ostatnia spółgłoska piérwiastku albo źródłosłowu czyli tematu, z którą się łączą przyrostki lub końcówki, np. w wyrazach: cnota, waga, miły, trę, śniég, ostatniemi spółgłoskami tematowemi czyli przegubem są: t, g, ł, r, g.
Przegub, u, lm. y [...] gram. ostatnia spółgłoska osnowy wyrazu przed jego końcówką.