terminów gramatycznych online
pierwotka
Język: polski
Cytaty
Pierwotka, i, lm. i, ż. nieuż. gram. ob. Rdzeń, Źródłosłów.
Popierwotka, i, lm. i, ż. gram. zgłoska w wyrazie następująca po pierwotce (rdzeni, źródłosłowle).
Tyle tylko w tém konsekwencyi, że wykolejenie z przynależnego szeregu chyba tylko rzadko kiedy się zdarza, i że te zamiany pierwotki (tak nazywam owę samogłoskę, z którą wyraz w chwili zrodu swojego się zjawił) okazują się prawie zawsze degradacyami, wstecznymi pokrokami w porównaniu z jéj postacią poprzednią.
Pierwiastki słowne, utworzone z całkowitéj syllaby, kończą się albo na spółgłoskę, np. wid, albo na samogłoskę, np. bi. W pierwszym razie samogłoska stanowi środek - w drugim samę krawędź takiéj syllaby. Samogłoski, czy to w pierwszy czy w drugi sposób wchodzące do składu √ [pierwiastka], nazywać odtąd będziemy pierwotkami.