Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

deklamatoryka

Język: polski
Dział: Teoria literatury (współcześnie)

Cytaty

Do gruntownej umiejętności języka należy jeszcze wiedzieć dwie następujące nauki: 1) Deklamatorykę, czyli sztukę dobrego deklamowania prozaicznych i poetycznych rzeczy; 2) Synonimikę, którą naucza rozróżniać wyrazy bliskoznaczne czyli synonimiczne, np. poczciwy, uczciwy, zacny; albo: stary, sędziwy, podeszły, podżyły; albo: kochać, lubić, miłować i t. d.

Deklamatoryka uczy języka giestowego, który się z rozmaitych min, mig i giestów składa. — Celem Deklamatoryki jest: aby rzecz, ktorą ustnie językiem głosowym komu opowiadamy, przy dodanych stosownych migach, minach i giestach, tem lepiej się podobała i tem żywsze wrażenie na słuchacza sprawiła.