Historical Dictionary
of Grammatical Terms online
of Grammatical Terms online
deklamatoryka
Language:
polski
Quotations
Szum/1809,
p. 5
Definition
Do gruntownej umiejętności języka należy jeszcze wiedzieć dwie następujące nauki: 1) Deklamatorykę, czyli sztukę dobrego deklamowania prozaicznych i poetycznych rzeczy; 2) Synonimikę, którą naucza rozróżniać wyrazy bliskoznaczne czyli synonimiczne, np. poczciwy, uczciwy, zacny; albo: stary, sędziwy, podeszły, podżyły; albo: kochać, lubić, miłować i t. d.
Szum/1809,
p. 187
Definition
Deklamatoryka uczy języka giestowego, który się z rozmaitych min, mig i giestów składa. — Celem Deklamatoryki jest: aby rzecz, ktorą ustnie językiem głosowym komu opowiadamy, przy dodanych stosownych migach, minach i giestach, tem lepiej się podobała i tem żywsze wrażenie na słuchacza sprawiła.