Historical Dictionary
of Grammatical Terms online

ton
Hierarchy Dzieła

Language: polski
Etymology: łac. tonus 'napięcie, dźwięk' < gr. tónos
Area: Fonetyka (Today)
EJO 1999, 605 Contemporary definition

Ton. 1. Typ akcentu, którego istotą są zmiany wysokości brzmienia sylaby. Przeciwstawia się akcentowi dynamicznemu, polegającemu na sile artykulacji [...]. Istniał np. w klasycznym jęz. grec. 2. Synonim intonacji.

Quotations

SW/1900-1927, p. 78 Definition

Ton, u, lm. y 1. brzmienie, głos, dźwięk, szczególniej właściwy pewnemu stopniowi w skali głosów, dźwięków; odległość między dwoma klawiszami lub dźwiękami, przedzielonemi trzecim: Głos, ile s. z jednego na drugi odmieniać może, zowie się tonem Kopcz.

Related terms