Słownik historyczny
terminów gramatycznych online
terminów gramatycznych online
ton
Język:
polski
Geneza: łac. tonus 'napięcie, dźwięk' < gr. tónos
Geneza: łac. tonus 'napięcie, dźwięk' < gr. tónos
EJO 1999, 605
Definicja współczesna
Ton. 1. Typ akcentu, którego istotą są zmiany wysokości brzmienia sylaby. Przeciwstawia się akcentowi dynamicznemu, polegającemu na sile artykulacji [...]. Istniał np. w klasycznym jęz. grec. 2. Synonim intonacji.
Cytaty
W wymawianiu samogłosek trzeba także na ich ton uważać. Samogłoska u ma ton najniższy, i najwyższy. Samogłoski ą, ę, i samogłoski kréskowane powinny wydawać odpowiednie półtony.
Gaert/1927,
s. 75
Definicja
★Akcent, wyróżnienie pewnych zespołów wymawianiowych przez silniejszy wydech (akcent wydechowy = ekspiratoryczny) czyli ★przycisk lub zmienny ★ton (akcent toniczny = muzykalny czyli przyśpiew).
Ton, p. akcent.