Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

imię mianowne

Hasło w cytatach: imie mianowne, mianowny
Język: polski
Dział: Części mowy (współcześnie)
  • III. Krystalizowanie się polskiej terminologii gramatycznej w czasach Oświecenia: Kor/1961
  • Słownik: Mon/1780

Cytaty

Imiona są wielorakie. Nomen substantivum: Imie istotne, krocej: Istotnik, albo Rzeczownik. Nomen Adjectivum: Imie przyrzutne, przymiotne, krocej Przymiotnik. Nomen proprium: Imie własne czyli szczegulne. Nomen appellativum: Imie nazowne, mianowne, czyli pospolite. Nomen gentile, gentilitium: Imie Narodowe, Rodowe.

Mimo jednak tej u pewnych ludzi niechęci do rodzimego słownictwa gramatycznego torowało ono sobie powoli drogę. Nawet Monitor z 8 marca 1780 r. zamieścił jego spis z niewielkimi tylko innowacjami, jak nomen substantivum appellativum — istotnik nazowny, mianowny; interiectio — wrzeszcz, verbum frequentativum — powtórzyste, coniugatio — wiązanie, modus indicativus — wskazujący.