Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

czynność ciągła

Język: polski
Dział: Semantyka (współcześnie)

Cytaty

Be. 1. Znaczy byt, istnienie, stan, służy do czasowania słów biernych, oraz z imiesłowem czasu teraźniejszego do wyrażenia ciągłej ale niedokonanej czynności, lub gdy się co innego w ciągu jej dokonywania wydarzyło.

Różnociągliwy, v. Różnokierunkowy, a, e, p. oznaczający kierunek ciągły w różném miejscu lub czasie. Słowo różnociągliwe lub różnokierunkowe oznacza czynność ciągłą, nieustanną, lecz w różnych kierunkach lub czasach, np. latać, jadać, chodzić, nosić. (Żoch.).

[...] Atoli w języku polskim znajduje się pewná jilość słów czynnych, które w formach osobowych mogą odróżniać działanie ciągłe od działaniá urywkowego; dlá tego nazywámy je słowami ciągłemi. Takiemi są np. pise, ore, kołace, gɣizde, ƙłoszę, skáze, s których cztyry ostatnie mogą przybrać formę i znaczenie urywkowe, jako to: kołatá, gɣizdá, kłostá, skáká, lecz nigdy pisá, orá, ale koniecznie pise, ore, gdyż słowa te z jistoty swéj oznaczają czynność ciągłą a bynajmniéj urywkową.