Historical dictionary
of grammatical terms online

dialekt

Language: polski
Etymology: łac. dĭălectus 'język, dialekt', grec. diálektos 'mowa, język, dialekt'
EJO 1999, 118 Contemporary definition

Dialekt. Odmiana języka ogólnonarodowego używana na określonym jego obszarze przez ludność wiejską, wyróżniająca się swoistymi cechami, przede wszystkim fonetycznymi i leksykalnymi.

Quotations

Rozp./1830, p. 12

Nie uczyłem się obcych dyalektów, nie umiem o nich sądzić; ale widzę znaki tak w ich pismach, jak w Słowniku Lindego, który ich wyrazy obok siebie stawia.

Rozp./1830, p. 568

DYALEKT, 16O. DYALEKTY; znamionowanie samogłosek w dyalektach słowiańskich, 15. Wzgląd ma pobratymcze dyalekty w stanowieniu prawideł ortograficznych, 281; 287; 298, 320.

Uchw.AU/1891, p. 34

Przyswojone z łacińskiego i greckiego, tam i u nas męskie mają — y: akcenty, terminy, dialekty, periody, konwenty, konwikty, tytuły.