Historical dictionary
of grammatical terms online
of grammatical terms online
dialekt
Language:
polski
Etymology: łac. dĭălectus 'język, dialekt', grec. diálektos 'mowa, język, dialekt'
Etymology: łac. dĭălectus 'język, dialekt', grec. diálektos 'mowa, język, dialekt'
EJO 1999, 118
Contemporary definition
Dialekt. Odmiana języka ogólnonarodowego używana na określonym jego obszarze przez ludność wiejską, wyróżniająca się swoistymi cechami, przede wszystkim fonetycznymi i leksykalnymi.
Quotations
Br/1848,
p. 201
Definition
Piérwszy od drugiego tém się tylko różni, że ma głoski złożone: cz, sz, scz, rz, rż, dż, tam gdzie drugi zna tylko głoski: c, s, sc, z, rz, dz; różnica tak mała że jéj nie można uważać za stanowiącą poddział dialektowy, w czém język polski także odznacza się korzystne od języków nowożytnych, które mają dialekty tak odmienne od języka grammatycznego, że ich oddzielnie uczyć się trzeba chcąc je rozumieć [...].
Przyswojone z łacińskiego i greckiego, tam i u nas męskie mają — y: akcenty, terminy, dialekty, periody, konwenty, konwikty, tytuły.