Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

dialekt

Język: polski
Geneza: łac. dĭălectus 'język, dialekt', grec. diálektos 'mowa, język, dialekt'
EJO 1999, 118 Definicja współczesna

Dialekt. Odmiana języka ogólnonarodowego używana na określonym jego obszarze przez ludność wiejską, wyróżniająca się swoistymi cechami, przede wszystkim fonetycznymi i leksykalnymi.

Cytaty

W pisaniu starać się należy [...] 2.) Zeby nie odchodziło daleko od głownych Rossyjskich dialektow, których jest trzy: Moskiewski, Połnocny, Ukraiński.

[Въ правописанїи наблюдать надлежитъ [...] 2) что бы не отходило далече отъ главныхъ Россїйскихъ дїалектовъ, которые суть три: Московской, Сѣверной, Украинской.Łomonosow, 1757, § 108. ]

Nie uczyłem się obcych dyalektów, nie umiem o nich sądzić; ale widzę znaki tak w ich pismach, jak w Słowniku Lindego, który ich wyrazy obok siebie stawia.

DYALEKT, 16O. DYALEKTY; znamionowanie samogłosek w dyalektach słowiańskich, 15. Wzgląd ma pobratymcze dyalekty w stanowieniu prawideł ortograficznych, 281; 287; 298, 320.

Życzyćby należało, aby znający narzecza (dyalekta) Sławiańskiéj Mowy, napisał Grammatykę porównawczą 3ch przynajmniéj: Rossyjskiego, Polskiego i Czeskiego, a ujrzelibyśmy gruntowniejszą znajomość każdego z takowych.

Kr/1897, s. 6 Definicja

Te różne odmiany jednego języka ogólnego, polegające na różnicy pewnych jego właściwości tak w pojedyńczych dźwiękach, jako też w wyrazach i wyrażeniach, nazywamy narzeczami albo djalektami tego języka.