assimilatio

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Malin/1869

„Przystępujemy teráz do przemiany samogłosek, zależnéj od ciężkości głosek i jiloczasu. Tu się objáwiá delikatniejsze, idealniejsze poczucie miłodźwięku, niż w upodobnieniu (assimilatio) i dissimilacyji; tu jest celem pewná równowága, symetryjá żywiołów fonetycznych wyrazu. Następnie tu pojawiająca się przemiana samogłosek jest albo jich wzmocnieniem, a bo osłabieniem według prawa kompensacyjnego (nach dem Kompensations-Gesetz). To prawo ulegá w rozmajitych językach rozmajitym zastósowaniom, tylko że prawideł nie można zawsze ściśle oznaczać w szczegółach [...]".

O asymilacyji. 1. Jakkolwiek w nauce o miękczeniu i o prawach spółgłosek stykających się s sobą, i w nauce o przemianach samogłosek w skutek stopniowaniá stykaliśmy się tu i owdzie s postacią gramatyczną, którą nazywają assimilatio; wszelako ze stanowiska Lingwistyki Porównáwczéj sądzę, jiż będzie rzeczą stósowną, nie tyle pod względem praktyki, jile pod względem teoryji, zwrócić jeszcze uwágę czytelnika na rzeczoną postać gramatyczną. Asymilacyją dzieli Heyse w swojim Systemie umiejętności językowéj na urównanie (Angleichung) i upodobnienie (Anähnlichung).