terminów gramatycznych online
język łużycki
Język: polski
Cytaty
Najczęstsze odstępstwa, niektóre w narzeczach do dziś bardzo rozpowszechnione są: wiesna na zwiesne (i podobnie), miedowy (Roty), rzemiesło, mietła umietać (dziś i dawniej), biedro pierun wiesło itp., tak że znowu wypada zapytać, czy to nie są resztki regularnego w pewnych warunkach braku przegłosu. I tu mamy do czynienia z możnością pewnego pierwotnego ograniczenia przyciskowego oraz z położeniem przede wszystkiem po wargowych. Jeżeli do tego uwzględnimy podobne zjawiska języka łużyckiego co do położenia po labjalnych (bjedro wjesło itd.), następnie także ogólnopolskie odwrotne»odstępstwa«po č itd. (przedewszystkiem czop, trzop, pożoga źrobek st. źrzóbek dial. nawet trzo ‘trzej’, częste szczoka itd.), a dalej jeżeli uwzględnimy dzisiejszą dialektyczną (w Jastarni) wymowę odziedziczonego e jak ö po palatalnych spółgłoskach, to jest prawdopodobny wywód następujący.
Zupełnie ten sam stan rzeczy co w polskiem i częściowo kaszubskiem mamy w łużyckiem, jeżeli rozpatrzymy pierwotną podstawę, p. w l wyd. Encykl. Pol. II str. 62.
Mianowicie widzimy, że we wszystkich językach północnych t. j. lechickich, łużyckich i ruskich (przy czem słowacki i bułgarski tworzą pomost do południowych i czeskiego) przy pierwotnej intonacji akutowej ort olt przedstawiają się jako art alt.
Wyraz wróbel (podobnie w k.-sł., połab. i łuż.) mógłby także zawierać takie l, ale l sufiksalne nie jest wykluczone.