Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

słowo ciągłe

Język: polski
Dział: Fleksja (współcześnie)

Cytaty

[...] Atoli w języku polskim znajduje się pewná jilość słów czynnych, które w formach osobowych mogą odróżniać działanie ciągłe od działaniá urywkowego; dlá tego nazywámy je słowami ciągłemi. Takiemi są np. pise, ore, kołace, gɣizde, ƙłoszę, skáze, s których cztyry ostatnie mogą przybrać formę i znaczenie urywkowe, jako to: kołatá, gɣizdá, kłostá, skáká, lecz nigdy pisá, orá, ale koniecznie pise, ore, gdyż słowa te z jistoty swéj oznaczają czynność ciągłą a bynajmniéj urywkową.

Oprócz słów ciągłych i urywkowych, które zdają się być wyłączną włásnością języka naszego, są jak w całéj mowie słowiańskiéj, tak i w języku naszym słowa niedokonane, częstotliwe, dokonane, jednotliwe, a takiemi mogą być wszystkie gatunki słów opisane w poprzedzającym paragrafie [...].

[...] Pomimo tego wszystkiego nie jest bynájmniéj rzeczą obojętną, w czasie teraźniejszym używać formy od temátu jotowanego, lub kończącego się na a [...]. Dla czego? bo te słowa s przyrody swojej oznaczają czynność ciągłą, gdy tymczasem formy osobowe od temátu na a oznaczają czynność przerywaną, urywkową [...]. Dlá tego nazwáłem formy jak skázes, słowami ciągłemi, formy zaś skákám itd., słowami urywkowemi.

Powiązane terminy