terminów gramatycznych online
końcówka zdania
- Cz. II. O wnętrzności języka polskiego. Rozdział IV. O składni czyli konstrukcji zawisłej od myśli: Kop/1817
- Część III. O układaniu wyrazów na utworzenie zdania i łączeniu zdań między sobą: Mucz/1825
- Słownik, tom III (H-K): Dor/1958–1969
Cytaty
Piérwszá część zawiészanéj przed śrzednikiem myśli zowie się zawiészka, drugá od kończéniá sensu mianuje się końcówką.
[…] Przedziały okresu w piśmie, czynią pisowne przestanki, dwukropek i średnik, w połowie sensu położony; podziały mniejsze znaczy przecinek. Piérwsza część zawieszanéj przed średnikiem myśli, zowie się zawieszką, druga od kończenia sensu, mianuje się końcówką. Dwie te części wydają się bardzo często przez dwa dzielące spójniki.
Końcówka ż III, lm D. -wek 1. «zakończenie, koniec, np. jakiegoś tekstu; resztka, pozostałość np. należności, poborów, rozliczenia»: Widać spieszyło mu się bardzo, bo mówił szybko, połykając niekiedy końcówki zdań. Twórcz. 8, 1954, s. 144. Ostatnie słowa korespondenta brzmią jak końcówka wojennego manifestu. PRUS Kron. V, 102. [...] // SWil.