Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

namiestnictwo niedeterminowane

Język: polski
Dział: Morfologia (współcześnie)
  • Część druga. O częściach dyskursu: Duch/1699
  • II. Początki polskiej terminologii gramatycznej. Od Odrodzenia do czasów saskich: Kor/1961
  • Traktat II. O częściach dyskursu: Dąb/1759

Cytaty

Namiestnictwo [...] Niedeterminowáne, jáko to, qui, lequel, ktory; quel, kto, quoi, co [...].

Namiestnictwo jest część mowy, ktorej, wystrzegając się częstego powtarzania Imion, zażywamy miasto samych imion. Dwojakie jest. Determinowane, jako to moi, je, ja; toi, tu, ty; lui, il, on; elle ona. Niedeterminowane jako to, qui, le, quel, ktory; quel, kto; quoi, co; à qui, czyj; à qui est cella? czyjeż to?

Nie spełniała tych postulatów nie w tym zresztą celu wydana gramatyka F. Menińskiego. Zrealizował je dopiero F. D. Duchênebillot.

Terminologia [...].

Nomen substantivum proprium — imię istotne własne, adiectivum — przydatne, numerale — liczba, pronomen personale — namiestnictwo osobiste, demonstrativum — pokazujące, possessivum — osiadłość znaczące, interrogativum — pytające, interrogujące, relativum — relacyją mające, infinitum — niedeterminowane.