Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

brzmienie mocne powiewne
Hierarchia Dzieła

Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)
  • Fizyjologiczny opis spółgłosek: Malin/1869
  • Wstęp obejmujący pogląd na Głosownią i pojęcie Pierwoskładni: Malin/1869

Cytaty

Malin/1869, s. 103

Spółgłoska miękká j, łącząc się s twardemi zębowemi chwilowemi, przechodzi po słabych w brzmieniá słabe powiéwne z, ƶ,ʒ, po mocnych zaś w mocne powiéwne s, s, s […].

Malin/1869, s. 305

[...] W późniejszych dopiéro czasach przeszło to brzmienie zębowe chwilowe w słabe powiéwne, jakim jest niemieckie s, i tak wymáwiają tę głoskę np. Francuzi i my Polácy; u Włochów zaś według różnicy jéj rodowodu brzmi ta głoska już jak zbitka đ, już jak zbitka spółgłosek ts, i to ostatnie brzmienie połączyli Niemcy z głoską z. W dziedzinie zaś polskiego języka jest ona niczym więcéj, jak tylko brzmieniem słabym powiéwnym, odpowiednim brzmieniu mocnemu powiéwnemu s [...].

Powiązane terminy