Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

kadencja zakończenie regularne

Hasło w cytatach: kadencje, kadencyja, kádęncjé
Język: polski
Geneza: śrdwłac. cadentia 'upadek'
Dział: Morfologia (współcześnie)
EJO 1999, 261 Definicja współczesna

Intonacja. Melodyczna charakterystyka wypowiedzenia (zdania), polegająca na zmianach wysokości tonu w trakcie jego wypowiadania. Różnice przebiegu melodycznego [...] są wskaźnikami różnic semantycznych między wypowiedzeniami: dla zdań oznajmujących (a także wykrzyknikowych i rozkazujących) charakterystyczne jest występowanie kadencji - obniżenia tonu ostatniej sylaby poakcentowej.

Cytaty

Notuj tu, że kędy piérwsza osoba jest irregulárna, tám i inszé od niéj trzeba téż irregularnié zaczynać; ále kádęncjé, to jest zakóńczęnia regularné czynić; jako to: tu iras ty pójdziesz. il ira ón pójdzie [...].

Notuj tu, że kędy pierwsza Osoba jest Irregularna, tam i insze od niej trzeba też Irregularnie zaczynać; ale kadencyja, to jest zakończenia regularne czynić; jako tu tu iras ty pójdziesz [...].

To słowo [querir] okrom samej temy nie jest w używaniu; jednakże jest z niego kilka składanych używanych, á wszystkie się na jego kadencje Koniugują, dlatego trzeba umieć.