Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

pierwiastek rdzeń, źródłosłów

Język: polski
Definicja współczesna

Zob. rdzeń

Cytaty

Tam więc, gdzie sąd ucha staje się niepewnym, z przyczyny różnego następstwa spółgłosek, przydajmy mu za poradników względy grammatyczne, względy do zgłębienia każdego języka nieodzownie potrzebne. Temi zaś są: 1. Pochodzenie, czyli wzgląd na pierwiastek lub inne wyrazy z tego źródła pochodzące (etymologia).

Opaliński pisał pochlebca, bo wywodził to słowo od wyrazu po chlebie chodzić; inni mówią, że tymże sposobem możnaby wywieść słowo podchlebca od wyrazu pod chleb podłazić; inni nakoniec, w słowie podchlebca upatrują pierwiastek znajdujący się w słowach chełpić, chlubić, podchlubić, podchlebić.

Przyimek o, równie jak inne w skład słów wchodzące, odróżniać potrzeba od głosek do pierwiastku słowa należących. Np. w słowach orać, ostrzyć, polować, władać, stać, stronić i t. p. początkowe głoski nie są przyimkami, bo się nie mówi rać, —strzyć, —lować, —ladać, —lać, —tronić i t. p

W zakończeniach stwo, ski, przydanych do pierwiastku mającego ostatnią głoskę d lub t, zmienia się s na dz lub c; np. lud, ludzki; dowódca, dowództwo; brat, bractwo.

W tworzeniu wyrazów pochodnych na ski zakończonych, zdarzają się też inne zmiany spółgłosek do pierwiastku wyrazu należących. [...] Np. wieś, wiej-ski; Zamość, Zamojski; Lublin, lubelski; brat, braterski.

Niektórzy używają systemu mieszanego: jedne pojęcia nazywają terminami spolszczonymi, inne obcymi, używając ich in сrudo. Oto np. w ostatnich wydawnictwach krakowskich spotykamy się z taką nomenklaturą: „Niektóre masculina z nomin. na -a”. „W znaczeniu vocativu, accusativu”. […] I to wszystko w książce polskiéj, obok czysto polskich terminów: samogłoski nosowe, pierwiastki, końcówki, ściągnięcie i t. d. Zapytać się chce, dlaczego osoby tak piszące czynią wyjątek dla pewnych terminów, a dla innych nie? […] Czemu nie piszą np. declinatii substantivialnej, praesens thematu, aoristus, thema praesentis, praeteritum złożone z praes. verbu subst., w pluralu, w singularze, w dualu, konsonanty nazalne, radices i t. d .? Zdaje mi się, że trzeba być tu konsekwentnym i mieć jakąś stałą zasadę: jeżeli już z łacińska mówić i pisać, to czynić to wszędzie i logicznie.

Rdzeń (pierwiastek). Temat (osnowa), zmienny i niezmienny.