Historical dictionary
of grammatical terms online

modus imperativus

Language: łaciński
EJO 1999,s. 248 Contemporary definition

Tryb morfologiczny będący wykładnikiem semantycznego trybu woluntalnego. Wyraża rozkaz, prośbę, radę itp., a w zdaniach przeczących zakaz, lub ostrzeżenie

Quotations

Mora/1592, p. 168 L4v [172] Definition

Quid est [Modus] Imperativus? Quo utimur in imperando et praecando.

[Co to jest tryb rozkazujący? To taki, którego używamy w rozkazywaniu lub proszeniu.]
Sty/1675, p. 63

Sposobow skończonych w języku Włoskim są cztery [...].

Imperativus Rozkázujący, ktorego roskázująć co uzywamy, jáko: Leggi tu czytaj ty [...].

Sty/1675, p. 92

Imperat. và tu idź ty.

Szum/1809, p. 86 (85-86)

Trybów jest w polskim języku 4:

1wszy: Bezokoliczny (Infinitivus), [...].

3ci; Rozkazujący (Imperativus), przedstawia on czynność w sposobie rozkazującym, np. znaj, niech zna, znajmy, znajcie, niech znają.

Szum/1809, p. 110-111

TRYB ROZKAZUJĄCY (MODUS IMPERATIVUS).

Czas teraźniejszy (praesens).

znaj [...].

Szum/1809, p. 231

Rozkazujący, imperativus.

Gddk/1816, p. [219]

[Verborum Modi] Imperativus. [Słow tryby] Rozkazujący.