of grammatical terms online
modus imperativus
Tryb morfologiczny będący wykładnikiem semantycznego trybu woluntalnego. Wyraża rozkaz, prośbę, radę itp., a w zdaniach przeczących zakaz, lub ostrzeżenie
Quotations
ROZKAZUJĄCY [...] – 2) gram. rozkazujący <modus> imperativus RN (k. tyt.); rozka<zu>jący <modus> imperativus R t8 (mp; av. modus); rozkazujące naznaczenie vel obyczaj imperativus modus R p4v (md). Zob. NIEZAGRANICZONY, NIEZGRANICZONY, OBYCZAJ, UKAZUJĄCY, WSKAZUJĄCY, ŻĄDAJĄCY.
MODI. Indicativus, Miłuię. Imperativus, Miłuy. Optativus, Bodaybych miłował. Subiunctivus, Gdybych miłował vel Jeslibym. Infinitivus, Miłowáć. Potentialis, Rzekłby/Robiłby/ Uczyłby.
Quid est [Modus] Imperativus? Quo utimur in imperando et praecando.
Sposoby zowią się.
Skazujący, rozkazujący, żądający, przyłączájący, niedeterminujący, lub nieograniczony.
Indicativus, imperativus, optativus, subjunctivus, infinitivus.
Indicatif, impératif, optatif, subjonctif, infinitif.