kreska diakryt

Filtr: 3 dzieła

• Wszystkie dzieła
• KochOrt/1592
• Jan/1594
• SzyGram/1767
• SzyPocz/1770
• Lub/1778
• Szum/1809
• Bor/1830
• Rozp./1830
• Desz/1846
• Such/1849
• Malin/1869–1870
• Czep/1871–1872
• Oż/1883
• Jes/1886
• Kr/1897
• Kon/1920
• Gaert/1927

Widzimy, że niektóre głoski polskie mają; na wierzchu kreski (akcenta). W polskim języku jest tylko jeden akcent prawolewy (od prawej do lewej ręki idący), ale jest on dwojaki; cienki i gruby.

Kreska, accentus.

Spółgłoski miękkie (oprócz l) na końcu zgłosek zawsze, a w środku zgłosek przed drugą spółgłoską leżące kréskują się […]; na początku zaś i we środku sylab przed samogłoską miękczą się przez stosujące po nich i, które zastępuje kréskę, jeżeli po niém następuje samogłoska [...], albo to i jest samogłoską i razem znakiem miękczenia, kiedy nie ma więcéj samogłosek w téjże sylabie [...].

Między samogłoskami wyróżniamy: 1) czyste (otwarte): a, e, i, o, y; 2) nosowe: ą, ę; 3) ściśnione (oznaczane u góry kreską): ó, e.