Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

kreska diakryt

Język: polski
Geneza: od krysić, kresić 'robić kreski, linie'

Cytaty

B dwojáko, Naprzod ślub sponsio: potym ślub' z kreską sponde, á zowiem to miękkie b, cum iota adscripto, i wszystkie tákie consonanty z kreską.

Abyś ná tákich literách, to jest miękkich, kiedykolwiek po nich idzie to iste Iota, kreski nie kładł. Bo tá kreská jáko się powiedziáło, nic nie jest inszego jedno i. ktore gdy się podle swej litery nápisze, już niepotrzebnie nád nie się kłádzie.

Ortografia uczy litery dobrze wymawiać, i bez błędow z kreskami i innemi znakami pisać.

Po czwarte kreska przekreślająca z ukosa literę l u gòry, jako (ł).

Znaki Ortograficzne są pewne krèski lub kropki, ktore się, nie już nad literami, jak akcenta, lecz między słowami, lub przy zawartym jakim sensie kładą.

Między samogłoskami wyróżniamy: 1) czyste (otwarte): a, e, i, o, y; 2) nosowe: ą, ę; 3) ściśnione (oznaczane u góry kreską): ó, e.