Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

znak łączący
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: łączący znak
Język: polski
Dział: Interpunkcja (współcześnie)
  • Głoski, znamiona, i wymawianie: Bor/1830
  • O nauce dobrego pisania i czytania: Lub/1778

Cytaty

Lub/1778, s. 24

Łączący znak podzielone w dwa wiersze rżeczenie pokazuje: Непости-жимъ Богъ, niedościgły Bóg.

[Строчные знаки суть запятая, точка. двѣ точки : точка съ запятою ; вопросительной знакъ ? удивительной ! единительной-вмѣстительной. Łomonosow, 1757, § 106. ]
Lub/1778, s. 24

Łączący znak podzielone w dwa wiersze rzeczenie pokazuje: Непости_жимъ Богъ, niedościgły Bóg. Łomonosow, 1757, § 50

[Единительной знакъ раздѣленное въ двѣ строки одно реченїе показываетъ: Непости-жимъ Богъ. Łomonosow, 1757, § 132.]
Bor/1830, s. 3

Znamiona łączące. Łącznik (-); albo ( = ) znak łączący zgłoski, np. Cno-ty i na-u-ki. Nawias ( ); są-to dwa łuczki zamykające w sobie jaki znak lub wyrazy. Cudzysłów („); są dwie kreski obok siebie u początku i u końcu cudzych słów, gdy się je przytacza. Mędrzec Chilon mówi ,,Znaj siebie samego.” Odsyłacz (*), (a), (I), znak w pismie odsyłający czytelnika do takiegoż znaku.

Powiązane terminy