łącznik dywiz, pauza

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Kop/1778
• Kop/1780
• Kop/1783
• L/1807–1814
• Szum/1809
• DwBg/1813
• Kop/1817
• Jak/1823
• Mucz/1825
• Bor/1830
• Rozp/1830
• Sier/1838
• Rew/1845
• Desz/1846
• Br/1848
• Such/1849
• Ryk/1850
• Kurh/1852
• Morz/1857
• Łaz/1861
• SWil/1861
• Mał/1863
• Kam/1870
• Lerc/1877
• Malecz/1882
• Oż/1883
• Jes/1886
• SW/1900-1927
• Lor/1907
• Kon/1920
• ZwO/1924
• Dor/1958–1969

Widzimy po wtóré, jako we wszystkich pochodnych wyrazach, wszystkié głoski piérwotnégo wyrazu ród, zachowują się, przetośmy jé od inszych głosek tu w pisaniu Łącznikiém oddzielili. Wiedziéć jednak mámy, że czasém głoska jaká piérwotnégo wyrazu, w wyrazach pochodnych przemiéniá się na inną głoskę, jako w innych przykładach obáczymy.

7^my Znak, nazywa się Łącznik. Pisze się tak - Oznacza on złączenie syllab na końcu wiersza napisanych z temi, które są w następującym wierszu.

Łącznik, conjunctionis nota.

Gdy cáły wyráz na jednym wiérszu skończyć się nié mo­że, zostawiwszy na końcu wiersza Łą­cznik, cała zgłoska jedna lub więcéj na drugi wiersz má się przenosić, we­dług reguł zgłoskowaniá.

Cudzymów, Łącznik, i odséłacz, nie do wymawiániá wyrazów, ale do ostrzeżéniá tylko należą. Reszta znamion dobrze poznanych, i wiernie zachowanych pomagá wielce do dobrégo czytaniá.

Gdy się wyraz cały na jednym wierszu nie kończy, przenosić można na początek następującego syllabę jego jednę lub więcej: w takim razie na końcu wiersza kładzie się łącznik (-).

Cudzymów, łącznik i odséłacz, nie do wymawiania wyrazów, ale do ostrzeżenia tylko należą.

Znamiona łączące. Łącznik (-); albo ( = ) znak łączący zgłoski, np. Cno-ty i na-u-ki. Nawias ( ); są-to dwa łuczki zamykające w sobie jaki znak lub wyrazy. Cudzysłów („); są dwie kreski obok siebie u początku i u końcu cudzych słów, gdy się je przytacza. Mędrzec Chilon mówi ,,Znaj siebie samego.” Odsyłacz (*), (a), (I), znak w pismie odsyłający czytelnika do takiegoż znaku.

Mówiliśmy już‎ ‎w‎ ‎Nauce‎ ‎Iszej‎ ‎o‎ ‎łączniku‎ ‎czyli‎ ‎znaku‎ ‎łączenia‎ ‎zgłosek‎ ‎(§.‎ ‎6)

Wszystkie znaki pisarskie na trzy klassy podzielić możemy:

1.na znaki uczucia (affektu): wykrzyknik (!) i znak zapytania (?).

2.na znaki rozłącznych wyobrażeń: przecinek (,), średnik (;), dwukropek (:) kropka (.) znaki opuszczonych wyrazów (:::::) nawias ( ) znak rozłączny (-) znaki innéj osoby mówiącej (=||).

3.na znaki wskazujące przypadkową okoliczność: łącznik (-) apostrof (‘) czyli wyrzutnik, cudzysłów („ “).

Czasem dla rozróżnienia znaczeń wyrazów łącznik potrzeba położyć np. Dali-Bóg! dali-Pan! pod-robić, po-drobić [...] Ponieważ nie położywszy łącznika w pierwszym słowie myśl będzie inna.

Język angielski będąc niezmiernie zamożny w wyrazy składane, ma także wiele przymiotników tego rodzaju. Tworzą się one przez przybranie innich wyrazów, z którem są łącznikiem połączone.

Z drugiéj znowu strony wyrazy złożone, zbyt długie, rozdzielają się na części, z których powstają; i w takim razie niekiedy pomiędzy ich częściami kładą się łączniki. Np. Słownik Polsko-łacińsko-francuzki.

Używają się jeszcze w piśmie znaki, któreby można nazwać ostrzegającemi. Do tych należą: cudzysłów (кавычки или вносный знакъ), nawias (скобки или знакъ вмѣстительный), odsyłacz (выноски), i łącznik (знакъ единитный).

Spójnik nie spaja istoty wyrazów w jednę, ale je tylko łączy w jeden tok myśli, —właściwsze byłoby dla niego nazwanie łącznik, — ale że łącznik jest już znany w pisowni, obadwa zaś odpowiadają dosyć pojęciom, jakie przedstawiają, — zachowuję dawne nazwisko, abym uniknął podejrzenia umyślnego przewrotu całej nomenklatury grammatycznej.

Znaki przestankowe są: kropka (.), przecinek (,), średnik (;), dwukropek (:), znak pytania (?), znak wykrzyknięcia (!), zwrotnik (—), kropki czyli myślnik [...], nawias ( ), przytocznik („ “) i łącznik (- albo ,,).

[...] Łącznik jest znakiem spojenia głosek lub zgłosek w jedno słowo. Używamy go: 1. Przy dzieleniu słów na końcu wiersza, tudzież, gdy podział słowa na głoski lub zgłoski, z których powstało, okazać chcemy [...]. 2). Spajamy łącznikiem słowa złożone, które się nie zrosły [...] 3). Oddzielamy nim przyrostki i zakończenia osobowe, gdyby jaką wątpliwość lub dwuznaczność zrobić mogły [...]. 4). Spajamy łącznikiem słowa złożone, których druga część składowa spólna jest dwom lub trzem słowom [...].

Znaki pisarskie. 1. Przecinek , 2. Średnik ; 3. Dwukropek : 4. Kropka . 5. Pytajnik ? 6. Wykrzyknik ! 7. Myślnik — 8. Domyślnik .... 9. Nawias () [] 10. Cudzysłów „“ 11. Łącznik - 12. Odsyłacz ) a) ) i t. p.

Rozłączanie wyrazów na zgłoski. Jeżeli na jednym wierszu nie można całego pomieścić wyrazu, robi się kréseczkę poziomą, łącznikiem (-) zwaną, i resztę wyrazu przenosi na inny wiersz.

( - ) Łącznik. Znaku tego używamy przy przynoszeniu wyrazów do nowego wiersza; albo do łą­czenia wyrazów składanych.

Krótsze formy me, te, lhe, o, a, nos, vos, lhes, os, as kładzie się przed albo za czasownikiem; jeżeli stoją za czasownikiem, pisze się przed niemi łącznik (—); na prz.: Elle me deu, on mi dał; deu-me dał mi; eu te vejo, ja cię widzę; vejo-te widzę cię; [...].

Gdy dwa słowa tworzą jeden wyraz tak że nie ma między niemi żadnego łącznika (tak zw. hyphen), n p. girasol (słonecznik), girasóes (słoneczniki).

Znaki pisarskie

(Signaes graphicos — Pontuação) [...]

Nawias - - Traço de união [...].