terminów gramatycznych online
wymawiać (się), wymówić (się)
wymowiać, wymowić
Cytaty
Quot sunt [Pronomina] Reciproca? Duo: Sui et Suus. Cur dicuntur Reciproca? Quia respiciunt eam personam [hoc est tertiam] quae proximè praecedit verbum principale in eadem oratione [hoc est, iż się wspák wracáją, do tej persony, ktora máło przedtym byłá wymowiona, albo iż ná one wzgląd máją.]
E [...] Niewieścim to zowią, któré cáłe milczy [...]. Ale [...] przed wokálámi [...] wymawiać się powinno [...]. náp. Creature stworzęnié.
Męskié e Fráncuzi dzielą ná troje. Pierwszé zowią fermé, jákoby zámknięté álbo ściśnióné, dla tego że ná niego nie bárzo ustá otwieráją ále ściśnionymi wymawiáją.
Tu widziémy jasno, zwłaszcza na przykładach wróblém, paziém: dlaczego na rodzaj nijaki é się kréskuje, i stosownie się powinno wymawiać.
W razie gdy przyimka jednozgłoskowego zakończonego na spółgłoskę, nie można łagodnie wymówić przed wyrazem, mającym na początku kilka spółgłosek, przydajemy mu głos eufoniczny -e; i tak: za ostro brzmi.
Ç (c z haczykiem) wymawia się zawsze jak polskie s; ale pisze się tylko w pośrodku wyrazów przed a, o, u; na przykład:
roça (cz. rosa) pole; ale rosa (cz. roza) róża [...].
H — wcale się nie wymawia, n. p. homem (omeń, człowiek), thesouro (tezołru, skarb).
J — wymawia się jak polskie zi, w wyrazie ziarno, n. p. hoje (ózie, dziś), laranja (laránzia, pomarańcza).