Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

wymawiać (się), wymówić (się)

Język: polski
Ewolucja terminu

wymowiać, wymowić

Cytaty

Znájdują się w języku włoskim dwádzieścia liter, ktore sie w ten sposob wymawiáją.

Wokałámi názywać będźiemy te litery, sáme przez się brzmiące, bez ktorych żadnego słowá wymowić nie możemy.

H cieńkiem tchnieniem áby zgołá nie słycháć dzwięku wymowienia, wymawiáć będziesz jáko Herba Erba Trawá [...].

Tu widziémy jasno, zwłaszcza na przykładach wróblém, paziém: dlaczego na rodzaj nijaki é się kréskuje, i stosownie się powinno wymawiać.

W razie gdy przyimka jednozgłoskowego zakoń­czonego na spółgłoskę, nie można łagodnie wymówić przed wyrazem, mającym na początku kilka spółgłosek, przydajemy mu głos eufoniczny -e; i tak: za ostro brzmi.

H — wcale się nie wymawia, n. p. homem (omeń, człowiek), thesouro (tezołru, skarb).

Jwymawia się jak polskie zi, w wyrazie ziarno, n. p. hoje (ózie, dziś), laranja (laránzia, pomarańcza).