wymawiać (się), wymówić (się)

Filtr: 3 dzieła

• Wszystkie dzieła
• Sek/1549
• Murz/1551 (wyd. 1)
• KochOrt/1592
• Mora/1592
• Jan/1594
• Sty/1675
• Duch/1699
• Mal/1700
• Klecz/1767
• SzyGram/1767
• SzyPocz/1770
• Nał/1774
• Dudz/1776
• Lub/1778
• Ant/1788
• Szum/1809
• Gddk/1816
• Rew/1845
• Desz/1846
• Br/1848
• Kurh/1852
• Malin/1869–1870
• Czep/1871–1872
• Oż/1883
• Jes/1886
• Uchw.AU/1891
• Lor/1907
• Łoś/1918
• Kon/1920
• Król/1922
• ZwO/1924

E [...] Niewieścim to zowią, któré cáłe milczy [...]. Ale [...] przed wokálámi [...] wymawiać się powinno [...]. náp. Creature stworzęnié.

Męskié e Fráncuzi dzielą ná troje. Pierwszé zowią fermé, jákoby zámknięté álbo ściśnióné, dla tego że ná niego nie bárzo ustá otwieráją ále ściśnionymi wymawiáją.

,, […]A chociáż ta aspiracyjá i to miękczenie zdaje się pochodzić ze strony d i z jednakowóż w rzeczywistości piérwsze dz w dzaal […] wymáwiá się w sobie ostrzéj niż drugie w gwirzdz […]".

W razie gdy przyimka jednozgłoskowego zakoń­czonego na spółgłoskę, nie można łagodnie wymówić przed wyrazem, mającym na początku kilka spółgłosek, przydajemy mu głos eufoniczny -e; i tak: za ostro brzmi.