wymawiać (się), wymówić (się)

Filtr: 4 dzieła

• Wszystkie dzieła
• Sek/1549
• Murz/1551 (wyd. 1)
• KochOrt/1592
• Mora/1592
• Jan/1594
• Sty/1675
• Duch/1699
• Mal/1700
• Klecz/1767
• SzyGram/1767
• SzyPocz/1770
• Nał/1774
• Dudz/1776
• Lub/1778
• Ant/1788
• Szum/1809
• Gddk/1816
• Rew/1845
• Desz/1846
• Br/1848
• Kurh/1852
• Malin/1869–1870
• Czep/1871–1872
• Oż/1883
• Jes/1886
• Uchw.AU/1891
• Lor/1907
• Łoś/1918
• Kon/1920
• Król/1922
• ZwO/1924

Kiedy i jakie przyjęli Polacy głoski? Ile ich mają? Jak piszą, i wymawiają?

Ilorako się samogłoski a, e, wymawiają?

W trudniejszych wyrazach można sylaby i tak oddzielić, jak je najłatwiej wymówić.

Oi wymawia się jak è Francuzkie [...], naprzy. il parloit mówił [...], Polonois, Polak.

Tu widziémy jasno, zwłaszcza na przykładach wróblém, paziém: dlaczego na rodzaj nijaki é się kréskuje, i stosownie się powinno wymawiać.

H — wcale się nie wymawia, n. p. homem (omeń, człowiek), thesouro (tezołru, skarb).

J — wymawia się jak polskie zi, w wyrazie ziarno, n. p. hoje (ózie, dziś), laranja (laránzia, pomarańcza).