Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

przyrostek partykuła

Język: polski

Cytaty

Mucz/1825, s. 113 Definicja

Zgłoski, a czasem tylko głoski ci, ć, ś, że, ż, to, siś, żeto, żto, cito, li, lito, łączą się częstokroć z zakończeniem zaimka jakiegokolwiek i nadają mu albo więcéj wybitności, albo przyczyniają, albo ujmują znaczenia. Zgłoski takowe lub głoski przyrostkami zowiemy.

Kurh/1852, s. 140

Nie kréskuje się także w wyrazach obcych, np. aktor, rektor, honor, i t p. oraz w polskich przed ż, gdy ta spółgłoska jest przyrostkiem, np, toż, jakoż, trudnoż, i t p.

Kurh/1852, s. 153

Przyrostek kolwiek tłumaczy się na język rossyjski wyrazem ни, który się pisze oddzielnie.

Szt/1854, s. 15 Definicja

Znakomitsze przyrostki są: by, byle, ć, ci, ćto, cito, kolwiek, lada (leda), li, lito, liż, no, ino, ś, si, śto, sito, to, ż, że, żeto, żeby.