Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

rzeczownik męski osobowy

Język: polski

Cytaty

[…] Ć łączy się w urábianiu rzeczowników męzkich po większéj części osobowych, albo za pośrednictwem spójki á s piérwotnikiem jimionowym […].

[…] Nasza nieorganiczná dotychczasowá pisowniá, w skutek któréj piszemy i pisać musim po spółgłosce c y, zamiást po słowiańsku i, wpłynęła nader niekorzystnie na nasze poczucie co do końcówki ci od rzeczowników osobowych męzkich na ec […].

Rzeczowniki osobowe miewają zatem w liczbie mnogiéj formę dwojaką: a) formę osobową na -i lub -owie, właściwą tylko rzeczownikom osobowym męskim [...]; b) tak zwaną formę rzeczową na -y, (twarde, z IV-go przypadku), właściwą tylko rzeczownikom rzeczowym.

§ 396. rz przed zakończeniem i (y) w mianowniku liczby mnogiej rzeczowników osobowych męskich, z osnową na r, oraz przymiotników i zaimków w formach osobowych męskich; np. Węgrzy, Tatarzy, amatorzy, faktorzy, restauratorzy, doktorzy (obok form na -owie),... chorzy, chrobrzy, chytrzy.